Przede wszystkim jestem za bootowalnym livecd. Coś jak w slackware, że dostajesz shella, mieszasz co tam chcesz w systemie, a potem odpalasz setup i startuje instalator.
Pozwoli to na jakieś niestandardowe konfiguracje preinstalacyjne, instalację spod innego linuksa, a nawet może posłużyć jako rescuecd w razie spaprania czegoś

Ad2. masz na myśli, że instalacja polegała by na kopiowaniu na żywca zawartości livecd, bez możliwości wyboru pakietów ?
Tak czy inaczej proponowałbym taką konstrukcję, że instalator rozpakuje na / jakiegoś tar'a z podstawowymi rzeczami jak kernel, mc, grub i menadżer pakietów, a potem jako kolejny z punktów instalatora wyskoczyło by okienko menadżera z zapytaniem czy chcesz doinstalować jakieś pakiety (coś jak w Debianie ). Na zasadzie, że nawet jak nie doinstaluje nic, to system będzie w stanie się rebootować i dać możliwość doinstalowania czegokolwiek później

Dalej jest ok, ale chciałbym jeszcze zaznaczyć do czego dążę. Instalator instalatorem, jak ktoś leniwy/wygodny to ok, ale mnie strasznie przypadło do gustu stawianie Gentoo bez jakiegokolwiek instalatora. Daje to maksymalną kontrolę nad systemem, a mechanika jak przedstawiłem powyżej pozwalała by skorzystać z instalatora, lub też dowolny (a nawet wszystkie) z tych elementów wykonać po swojemu, co pozwoli na niestandardowe ustawienia o jakich się twórcom nie śniło (np w locie podmienię sobie kernel na taki z obsługą reiser4 bo bardzo fajnie mi działa, a standardowo raczej nie prędko znajdzie się w jajku )

może zamiast fdisk dać cfdisk? Cfdisk jest o niebo łatwiejszy ^_^ Dobrym rozwiązaniem byłoby dać oba programy.